The third segment, writer/director Roxanne Benjamin ’s “Don’t Fall,” is the most traditional, straight-up horror film of the series, but it’s also the weakest link. Four friends go on a camping trip in the desert, with the two obnoxious men alternating between playing unwanted pranks on their female companions and mansplaining "Emigranci" Sławomira Mrożka z 1974 roku – jeden z najlepszych dramatów powojennej Polski na deskach ateńskiego teatru. Sztuka, tym razem zagrana przez Hasło do krzyżówki „narzeczona i kuzynka Artura z dramatu Mrożka ”Tango”” w leksykonie krzyżówkowym. W naszym leksykonie krzyżówkowym dla wyrażenia narzeczona i kuzynka Artura z dramatu Mrożka ”Tango” znajduje się tylko 1 opis do krzyżówki. Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową. dramat Sławomira Mrożka z 1960 roku: Der Hirsch: dramat Sławomira Mrożka z 1965 roku: Karnawał czyli pierwsza żona Adama: dramat Sławomira Mrożka z 2013 roku: Alfa: dramat Sławomira Mrożka z 1984 roku: Na pełnym morzu: dramat Sławomira Mrożka z 1961 roku: Letni dzień: dramat Sławomira Mrożka z 1983 roku: Garbus: dramat visit baltic - Rezydencja Sienkiewicza Apartament Sławomira Mrożka z 2 sypialniami RS2 29 aktuelle priser og tilgængelighed, prisgaranti. Baltic - Rezydencja Sienkiewicza Apartament Sławomira ligger i Świnoujście, 600 m fra Swinoujscie Strand, 1,6 km fra Ahlbeck Strand og 2,8 km fra Plaza Cztery Wiatry, øjeblikkelig booking POSTACIE W TANGU * opublikowane w miesięczniku Dialog * dramat polityczny i rodzinny * upadek wartości po II wojnie światowej * rewolucja seksualna * kontekst historyczny - "dyktatura ciemniaków" * mowa ezopowa * groteska * patriarchalizm * aluzje literackie - Hamlet, Wesele, Dramat Mrożka jest genialnie skonstruowany, więc zmiana tego nie miałaby sensu. W związku z tym całe znaczenie, przesłanie i integralność tekstu zostały zachowane. Adaptacja na słuchowisko polegała na tym, że te rzeczy, których odbiorca nie zobaczy, zostały zastąpione dźwiękiem, np. gdy postać wchodzi na scenę, u nas QKu5LM. Sławomir Mrożek (posługujący się także pseudonimem literackim Damian Prutus) urodził się 29 czerwca 1930 roku w Borzęcinie. Skończył gimnazjum w Krakowie. Następnie studiował filozofię orientalną i architekturę. W 1959 roku przeprowadził się z Krakowa do Warszawy. Natomiast w 1963 roku wyjechał z Polski na zachód Europy. Mieszkał głównie we Francji, ale także w Niemczech i Włoszech. W 1990 roku przeniósł się na stałe do Meksyku. Do ojczyzny powrócił dopiero w 1996 roku. Zamieszkał wówczas na powrót w Krakowie. Całe życie żywo interesował się sytuacją polityczną. Widać to nie tylko w treści jego utworów. Na łamach zachodniej prasy protestował przeciwko agresjom wojsk komunistycznych (wjazd wojsk Układu Warszawskiego na teren Czechosłowacji w 1968 roku; stan wojenny w Polsce w 1981 roku). Mrożek jest autorem wielu dramatów i utworów prozatorskich (znane są zwłaszcza jego opowiadania). Stworzył także wiele rysunków satyrycznych i napisał kilka scenariuszy filmowych. Jego debiut literacki miał miejsce w 1950 roku (reportaż Młode miasto w „Przekroju”). Trzy lata później wydał pierwsze zbiory opowiadań – Opowiadania z Trzmielowej Góry i Półpancerze praktyczne. Debiut dramatyczny to Policja z 1958 roku. Został on wystawiony w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. W latach 1950–1958 pracował w redakcjach „Dziennika Polskiego” i „Życia Literackiego”. Współpracował z „Przekrojem”, „Gazetą Wyborczą”. Utrzymywał bliskie kontakty ze środowiskiem teatralnym. Tworzył teksty między innymi dla teatru studenckiego Bim Bom, kabaretu Szpak czy Piwnicy pod Baranami. Od 1968 roku przez cztery lata w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej obowiązywał wydany przez władze zakaz publikowania i wystawiania na scenach utworów Mrożka. Taka sama sytuacja miała miejsce od 1981 roku przez sześć kolejnych lat. Artysta w swojej twórczości często posługuje się groteską. Świat przedstawiany w jego utworach ma kształt odrealniony, zniekształcony. Bohaterowie najczęściej uwięzieni są w stereotypy (czy to obyczajowe, czy myślowe, czy nawet językowe). Krytycy jego twórczość dramatyczną umieszczają w kręgu teatru absurdu. Jest laureatem wielu nagród literackich, zarówno polskich (na przykład Nagroda Fundacji Kultury Polskiej), jak i zagranicznych. Jego twórczość została przetłumaczona na wiele języków europejskich. Twórczość: Utwory dramatyczne to między innymi: Tango – dramat, którego fabularną oś konstrukcyjną stanowi próba wprowadzenia przemian obyczajowo-społecznych. Młody człowiek, Artur, usiłuje wprowadzić porządek w swoim rodzinnym domu, gdzie panuje ogarniająca wszystkie dziedziny życia swoboda. Nie udaje mu się to jednak, ponieważ zostaje uśmiercony przez innego bohatera, ćwierćinteligenta, Edka. W sztuce ukazana jest niemoc warstw inteligenckich wobec siły fizycznej robotnika. Emigranci – akcja dramatu dzieje się poza granicami Polski. Jego bohaterami są AA i XX, inteligent i prosty robotnik, którzy są nielegalnymi emigrantami. Zostali oni skazani przez sytuację na wspólne przebywanie ze sobą. Na ich przykładzie Mrożek przedstawia szkic polskiej mentalności. Wśród form prozatorskich wymienić można na przykład: Lolo – tytułowy bohater opowiadania jest szczurem. Jego życie w klatce stanowi metaforę życia ludzkiego. Mrożek pokazuje, że ludzie są tacy sami, jak szczury. Jedni z nich przystosowują się do otaczającej ich rzeczywistości i, jak Lolo, naciskają wskazane klawisze, aby przeżyć, inni do takiej rzeczywistości nie potrafią się przystosować. Mrożek w 2002 roku zapadł na paraliż, który spowodował u niego utratę zdolności posługiwania się zarówno językiem mówionym, jak i pisanym. Udało mu się jednak odzyskać sprawność. Ten artykuł od 2012-07 wymaga zweryfikowania podanych podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. Emigranci – dramat Sławomira Mrożka z 1974 roku. Dotyka problemu powojennej Polski – rozdźwięku między inteligencją i robotnikami. Tytułowymi emigrantami i zarazem jedynymi osobami dramatu są AA oraz XX. AA i XX mieszkają wspólnie w suterenie w bliżej nieokreślonym kraju Europy Zachodniej. Skazani na własne towarzystwo, żyją wśród ciągłych utarczek i konfliktów, pogłębiających obustronne antagonizmy. W finale bariery pomiędzy AA i XX zostają przełamane. W spektaklu wyreżyserowanym przez Kazimierza Kutza w Teatrze Telewizji w 1995 w rolę AA wcielił się Marek Kondrat, a w rolę XX wcielił się Zbigniew Zamachowski. Bohaterowie[edytuj | edytuj kod] AA to szczupły, sfrustrowany intelektualista w średnim wieku (między 30. a 40. rokiem życia). Wyjechał z ojczystego kraju, gdyż nie mógł w nim swobodnie tworzyć (z powodów politycznych), na emigracji jednak jest wyobcowany. Z wyższością odnosi się do przedstawiciela niższej klasy XX (jego zdaniem obdarzonego niewolniczą mentalnością) i stale się z nim kłóci - raz jest katem, to znowu ofiarą sporów. Podczas kolejnej awantury, w świąteczny wieczór, doprowadza XX do stanu histerii, prawie do samobójstwa. To wydarzenie uświadamia mu, że jako twórca – przegrał. Drze wszystko, co miało związek z jego nowo powstającym dziełem. XX jest robotnikiem o potężnej budowie ciała i prymitywnej osobowości. Na emigracji znalazł się w celach zarobkowych. Pieniądze chce zdobyć bez względu na to, jaką pracę przyszłoby mu wykonywać, wykorzystując materialnie nawet AA. Podczas jednej z awantur z AA, w świąteczny wieczór, zostaje przez AA doprowadzony do stanu histerii i drze ciężko zarobione pieniądze. Znajdując się na skraju rozpaczy, chce się powiesić, z czego rezygnuje w ostatniej chwili. Inteligencja przedstawiona na płótnie: „Wyczółkowski Ludwik Rydygier i jego asystenci" (Artysta: Leon Wyczółkowski, 1897)[1] Fabuła[edytuj | edytuj kod] W Emigrantach przedstawiona jest konwersacja przedstawiciela inteligencji i robotnika. XX-owi jest wszystko jedno z kim mieszka, nie rozstaje się ze swoim okrutnym współlokatorem. AA odnosi się do XX-a z sadystyczną przewagą: wytyka jego kłamstwo o odbyciu stosunku z kobietą na dworcu, zarzuca mu bezsensowną gadaninę, kpiąc sobie z jego idealistycznych wizji powrotu do Polski. Inteligent twierdzi, że winę za te fantazje ponosi naród Polski - przez skłonność Polaków do upiększania faktów. XX zaczyna mówić o muchach, które były w Polsce - odczuł on bowiem ich absencję. AA wypiera się mówienia o Polsce, mówi, że o wszystkim zapomniał - twierdzi, że nie należy wspominać tego co przeminęło. Tymczasem XX chce coś zjeść: z początku przesładza swoją herbatę, a potem chce zjeść konserwę psiego jedzenia, czego stanowczo odradza AA. Potem jednak, kiedy AA traci siłę na prowadzenie sporu, zezwala mu na zjedzenie puszki - na co XX rzuca konserwę w kąt i mówi, że nie jest psem. Tymczasem, dobiegają dźwięki zza sufitu śmiejących się ludzi - odbywa się noworoczna celebracja. AA snuje wywód, że ich mieszkanie przypomina żołądek - słyszy coraz to kolejne dźwięki i czuje się jak pasożyt w obcym ciele. XX to mieszkanie się podoba, okna według niego dają jedynie przeciągi - wedle jego uznania, kwatera jest tania i odpowiednia. Na tą myśl AA wypomina mu, że zalega ze składkami na czynsz. Mówi mu, że pracuje bardzo wiele i jest wyzyskiwany - bierze on nadgodziny, a zarabia przynajmniej 25% mniej niż powinien. Na słowa, że inteligent ma wiele pieniędzy, AA oburzony postanawia wyprowadzić się - na co XX słusznie zauważa, że nawet nie wziął walizki i jest wodzony skrajnymi uczuciami. Mężczyźni zaczynają gonić się po tym jak AA obwieszcza, że zabiera pluszową zabawkę Pluto. Dochodzi nowy rok. AA mówi swojemu współlokatorowi, że byłby dobrym więźniem politycznym przez swój brak wrażliwości. Obaj otwierają butelkę alkoholu. AA był dwa razy żonaty, mieszkał w stolicy, dobrze zarabiał i jest uchodźcą politycznym - co XX mu zarzuca, gdyż jedynie czyta książki na łóżku. XX żałuje, że nie jest w domu - marzy o tym, by kiedyś zarobić dość pieniędzy i wrócić do Polski. Snuje wizje o swoich imieninach, eleganckim ubiorze i leżeniu w sadzie. AA zauważa, że jego towarzyszowi trzęsą się ręce - na co XX mówi, że nawet piszczy mu w uchu. AA mówi, że to przez maszyny niszczy mu się tkanka łączna. Zarzuca mu, że jeśli nie nauczy się języka to będzie tępym wołem roboczym - zaczyna nim trząść. Rozpoczyna się nowy rok. XX popada w stan zamartwienia, przypomina mu się jego smutne dzieciństwo: ojca pijaka. Mówi, że nie ma sensu zarabiać gdyż nic nie weźmie do grobu - lecz AA wypomina mu, że dom zostawi dzieciom, a one z kolei swoim. XX popada w melancholijny nastrój, uważa, że jeśli jest początek to musi też być koniec - co AA opiera o poglądy Schopenhauera, na co XX mówi, że nie wie kim on był, sądzi, że mógł być Żydem. XX zaczyna się zastanawiać dlaczego AA spędza z nim czas - inteligent sam powiedział, że nie wie dlaczego siedzi w tej brudnej norze z biedakiem. AA rozważa to sam - może jest to odpokutowanie za grzechy, może chęć zbratania z narodem. XX stwierdza, że AA nie może być socjalistą, gdyż ciągle go sztorcuje. XX twierdzi, że może jest księdzem - od wolności. XX uważa, że trzeba żyć z władzą w zgodzie - AA władzy nie lubi. XX mówi, że przed władzą obaj są równi. W kulminacyjnej scenie, AA wytyka XX, że jest on idealnym niewolnikiem swoich nagromadzanych pieniędzy schowanych w pluszaku. O nim właśnie pisze swoje dzieło - dlatego też nie nakazał mu się wyprowadzić. XX w akcie wyzwolenia i szału, rozdziera wszystkie swoje pieniądze. Kiedy wizja idealnego niewolnika znika w oczach AA, drze on swój rękopis. XX chce się powiesić na swoim krawacie, lecz AA zapewnia go, że dalej może wrócić do żony i dzieci. Kiedy pijany XX zasypia, AA przytacza wizje mityzowanego życia w Polsce towarzysza i zaczyna głośno szlochać. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ Emigranci (dramat) Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Słownik bohaterów literatury polskiej pod red. Mariana Kisiela i Marka Pytasza. Katowice: Videograf II, 2003. ISBN 83-7183-275-3. Dramat Sławomira Mrożka, z bohaterami AA i XX krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu. Geneza „Emigranci” Sławomira Mrożka to dramat, którego pierwsze wydanie miało miejsce w 1974, a premiera odbyła się rok później. Wśród przyczyn powstania dzieła wymienić można m. in. indywidualne doświadczenie autora (Mrożek opuścił Polskę w 1963 r.) oraz trudną sytuację polityczną w kraju. Szacuje się, że w latach 1956 - 1980 z PRL-u wyjechało ok. 800 000 ludzi. Przyczyny emigracji były różne. Jedni uciekali za granicę z powodu przekonań politycznych, inni pragnęli odmienić swój byt ciężką pracą i przywiezionymi do kraju pieniędzmi. „Emigranci” wpisują się również w nurt literatury podejmującej tematykę chłopsko - inteligencką. Dramat porusza bowiem problem rozdźwięku między inteligencją a robotnikami. Ten bardzo widoczny w dobie PRL-u podział znacznie ułatwiał ówczesnym władzom umacnianie swojej pozycji. Czas i miejsce akcji Akcja „Emigrantów” rozgrywa się w ciągu sylwestrowego wieczoru i pierwszych godzin Nowego Roku. Dokładna data opisywanych wydarzeń nie została podana. Z kontekstów historycznych wynika jednak, że jest czas bliski powstaniu dzieła, czyli lata PRL-u. Miejscem akcji dramatu Sławomira Mrożka jest niezbyt przyjemne mieszkanie, które bohaterowie wynajmują. Nie wiadomo dokładnie, w jakim znajduje się ono kraju (można jedynie przypuszczać, że w Republice Federalnej Niemiec). W utworze pojawia się jedynie informacja, że ulokowane jest pod schodami. W opowieściach bohaterów, oprócz dokładniejszych opisów miasta, pojawia się także ojczyzna mężczyzn. Obaj przedstawiają ją jako miejsce znacznie różniące się od tego, w którym przyszło im żyć na obczyźnie (dla AA związana jest ona z najgorszymi przeżyciami, poczuciem niewoli, XX pragnie z kolei powrócić do żony i dzieci). Motywy Motyw emigracji Tak zwana Wielka Emigracja, czyli masowy ruch emigracyjny polskiej ludności mający miejsce w pierwszej połowie XIX stulecia, sprawiła, że temat opuszczenia ojczyzny na stałe wszedł do polskiej literatury. Jako pierwsi swe rozterki opisywali romantycy, którzy najmocniej wpłynęli na wyobraźnię narodu. W „Emigrantach” Mrożka wyjazd za granicę ukazany został z dwóch perspektyw. AA opuścił ojczyznę z powodów polityczno - światopoglądowych. W kraju młodości nie mógł czuć się swobodnie, wisiało nad nim zagrożenie ze strony władzy. Ponadto nie wpasowywał się w typową mentalność przedstawicieli jego narodu. XX z kolei opuścił swój kraj (ten sam, co AA), by zarobić pieniądze, a później powrócić do rodzinnej miejscowości i zbudować w niej dom (emigracja zarobkowa). Motyw ojczyzny Ojczyzna wielokrotnie pojawia się w rozmowach głównych bohaterów. Po raz pierwszy mówi o niej XX, który ze zdziwieniem dokonuje obserwacji, że tam, skąd przyjechał, niewiele jest pociągów elektrycznych. Ilekroć XX wraca myślami do kraju młodości, są to myśli nacechowane pewną tęsknotą i żalem, ale też pewnym rozczarowaniem poziomem życia w ojczyźnie. AA jest natomiast postacią zupełnie inaczej postrzegającą swe dawne miejsce zamieszkania. Patrzy on na ojczyznę przede wszystkim w sposób intelektualny, krytykując zacofanie umysłowe, nieobiektywne patrzenie na rzeczywistość oraz restrykcje godzące w ludzką wolność. Ojczyzna, pomimo niewątpliwej wartości sentymentalnej, jest więc w utworze miejscem „gorszym”, mniej przyjaznym swym mieszkańcom. Motyw pieniędzy Stosunek bohaterów do pieniędzy może budzić zdziwienie od samego początku utworu. XX stara się zaoszczędzić każdą sumę, dlatego jeśli tylko może, nawet papierosy odpala zapałkami należącymi do AA. Później na jaw wychodzi, że mężczyzna zalega z czynszem, a kupowanie najtańszego jedzenia zostawiło go z kilkoma puszkami karmy dla zwierząt. XX z kolei traktuje pieniądze z pewną dozą nonszalancji. Jak można wywnioskować ze słów AA, mężczyzna nie pracuje, a jednak skądś bierze finanse. Niemniej jednak AA uważa, że w wypadku jego współlokatora pieniądze stały się wartością nadrzędną, odbierając XX możliwość decydowanie o sobie. Motyw wolności XX w pewnym momencie nazywa AA księdzem od wolności. I na tę wartość w utworze Mrożka rzucone zostają dwa spojrzenia. AA postrzega ją jako niezależność umysłową, prawo do swobodnego formułowania myśli i wyrażania ich. XX z kolei przejawia do niej bardziej przyziemny stosunek. Dla niego wolnością jest brak obowiązku wykonywania jakiejś pracy. Wtedy - we własnym mniemaniu - może robić to, na co ma ochotę. Motyw samotności Obaj bohaterowie, choć niechętnie się do tego przyznają, są ludźmi samotnymi. XX nie znosi rozłąki z rodziną najlepiej, często wraca w myślach do ojczyzny, snując plany o tym, co będzie, kiedy już tam wróci. Ta myśl jest dla niego swoistym antidotum na rzeczywistość kraju, którego zupełnie nie zna (nie porozumiewa się w ich języku). Bardzo ważna jest dla niego także obecność AA, czasem jednak ubolewa, że nie może porozmawiać z nim jak ze zwykłym człowiekiem, mówiąc o wspomnieniach i dzieląc się indywidualnymi historiami. AA, który jest przedstawicielem inteligencji, znalazł się na obczyźnie zupełnie sam. Wiadomo, że miał dwie żony. Oba małżeństwa zakończyły się jednak rozwodem, a w ojczyźnie nie został mu nikt bliski. Dlatego pomimo wszystkich różnić mężczyzna chętnie rozmawia z XX. Nie potrafi jednak wyzbyć się dydaktycznego tonu, co nie sprzyja przezwyciężaniu wzajemnych uprzedzeń. Obaj bohaterowie oddzieleni są od zewnętrznego świata. Zajmują niewielkie mieszkanko, w którym doskonale słychać dochodzące z zewnątrz odgłosy (m. in. świętowania). Nie mogą jednak swobodnie wyjść poza jego mury. Zawsze bowiem będą tymi innymi, przybyszami, obcymi. Problematyka Problematykę utworu Mrożka sygnalizuje już sam tytuł. W dramat wpleciona została gorzka refleksja nad losem tych, którzy opuścili ojczyznę. Oraz ich wyobcowania nakreślił Mrożek w sposób iście mistrzowski. Bohaterowie dzieła umieszczeni zostali w obskurnym mieszkaniu, które nie ma nawet okien, ale za to zbiera wszystkie dźwięki dochodzące z zewnątrz dzięki przecinającym się w nim rurom. Kolejne dni bohaterów są monotonne. AA najwięcej czasu spędza w łóżku, oddając się lekturze, XX wychodzi do pracy, a po powrocie najpewniej przenosi się w krainę snów. Obaj mężczyźni nie są częścią społeczeństwa kraju, w którym przebywają. Ich sytuację najlepiej opisują słowa AA. Porównał on położenie swoje i towarzysza do mikrobów przebywających w żołądku wielkiego stworzenia. W dramacie Mrożka ukazany został również problem związany z wewnętrznymi podziałami społeczeństwa, w tym wypadku mocno wpisany w polską tradycję literacką rozłam między przedstawicielami chłopstwa a inteligencją. XX, który jest robotnikiem, nierzadko stanowi dla AA powód do śmiechu. Obaj mężczyźni zupełnie inaczej patrzą na świat, obaj mają też różne potrzeby. XX po prostu stara się wyciągnąć jak największe korzyści materialne z przebywania z AA, nieustannie podbierając rzeczy należące do współlokatora. Widząc perspektywę zysku, często przymyka oczy i uszy na to, co AA robi i mówi. AA z kolei odnosi się do towarzysza jako do człowieka gorszego, niewolnika. Często odziera więc XX z marzeń oraz wpędza go w poczucie niższości. Zakończenie utworu przynosi przynajmniej chwilowe przezwyciężenie antagonizmów. Omal nie zostaje to jednak okupione ofiarą w postaci XX, który chciał popełnić samobójstwo. W trakcie lektury dramatu warto zwrócić uwagę także na aluzje do rzeczywistości politycznej PRL-u. AA, który jest emigrantem politycznym, mówi o cenzurze, inwigilacjach i konsekwentnym zawężaniu horyzontów myślowych. Opisy bohaterów AA AA to szczupły, nieogolony mężczyzna, który leżąc w łóżku, oddaje się przyjemności lektury. Ma on nieco ponad trzydzieści lat, ubrany jest w szlafrok. AA wywodzi się z inteligencji, o czym świadczyć mogą jego zamiłowanie do książek oraz język, jakiego używa. W swoich wypowiedziach często nawiązuje do różnych teorii naukowych. Nie wiadomo, czym zajmuje się ten bohater, gdyż zgodnie ze słowami XX całe dnie spędza na łóżku. Pierwszy (przynajmniej alfabetycznie) z bohaterów dramatu Mrożka jest człowiekiem sprawiającym wrażenie pewnego siebie i inteligentnego. W rozmowach z AA przyjmuje postawę ofensywną, starając się obnażać braki interlokutora. Uważa towarzysza za niewolnika i osobę bezrefleksyjną. Historia AA nie jest czytelnikowi dokładnie znana. Wiadomo, że był dwukrotnie żonaty, a oba małżeństwa zakończyły się rozwodem. Ojczyznę opuścił on nie z powodów materialnych, lecz z racji niezadowolenia z panujących w niej warunków. Dla AA ogromne znaczenie ma wolność, a w swym kraju nie mógł czuć się swobodnie, tym bardziej że mógł budzić zainteresowanie służb bezpieczeństwa. Swój pobyt w ojczyźnie porównuje on do zniewolenia, przebywania w klatce. Na podstawie zdobytych wtedy doświadczeń chciał napisać nawet dzieło podejmujące tematykę współczesnego niewolnictwa. AA z pewnością jest człowiekiem oczytanym i inteligentnym, ale także bardzo cierpiącym z powodu samotności. Nikt nie czeka na niego w kraju, nie ma przyjaciół także za granicą. Fakt ten sprawia, że mężczyzna w dużej mierze musi liczyć na XX, swego współlokatora. XX XX jest mocno zbudowanym mężczyzną o okrągłej twarzy i grubych rękach. Bohater ten ma na sobie niemodne ubranie wykonane z grubego, rzadko już noszonego materiału. Uwagę przykuwa zwłaszcza jego jaskrawy krawat. Komicznego efektu dodają z kolei szpiczaste buciki, które ma na stopach (gdy je ściągnie, odsłoni podziurawione skarpety). XX - jak można się domyślać - także jest emigrantem. Z ojczyzny wyjechał jednak z zupełnie innego powodu niż AA. XX chce zarobić, pragnie powrócić do kraju, zbudować wielki dom, kupić drogie ubrania i wystawić wspaniałą ucztę. Rozmarzony opowiada towarzyszowi, że w tym czasie nie kiwnie nawet palcem. Codzienność XX wypełniona jest pracą. Niekiedy przebywa poza domem nawet przez 16 godzin, biorąc na siebie dodatkowe obowiązki. Te udręki osładza mu myśl o pieniądzach, które zarabia. Mężczyzna ten jest tak skąpy i chytry, że gotów jest nie jeść, byle tylko nie być zobowiązanym do poczęstowania kogoś swoją porcją (w dodatku wymusza papierosy i kradnie zapałki). Nieopłacany przez niego czynsz omal nie staje się przyczyną poważnego konfliktu między oboma bohaterami. W ojczyźnie czekają na XX żona i dzieci. To właśnie z myślą o nich odkłada on pieniądze do pluszowego psa Pluto, odmawiając sobie kolejnych przyjemności. Często przez to popada w rozczarowanie. Z kolei AA określa go mianem niewolnika, człowieka uzależnionego od zarabiania pieniędzy. Niezbyt inteligentny i niezbyt refleksyjny XX w akcie dumy postanawia potargać wszystko, co zarobił. Następnie ogarnia go rozpacz, która prowadzi do próby samobójczej. Ostatecznie jednak, wspomniawszy rodzinę, porzuca on tę przerażającą myśl. Rozwiń więcej Dramat Mrożka z postaciami AA i XX krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu.

dramat mrożka z aa i xx